Να προσέχεις τί υπόσχεσαι"

Μεγάλο πράγμα οι υποσχέσεις..Πρέπει να τις κρατάς για τους λίγους. Για αυτούς τους λίγους που τις αξίζουν..Για αυτούς τους ελάχιστους που αξίζουν να τις πραγματοποιήσεις..Για αυτόν τον Έναν άνθρωπο για τον οποίο θα έφερνες το φεγγάρι λίγο πιο κοντά στη γη, για αυτόν που θα έφερνες τον κόσμο ανάποδα και που τα αστέρια θα ζήλευαν το πώς καταφέρνεις να λάμπουν τα μάτια του με όσα κάνεις για να είναι ευτυχισμένος.

Μεγάλη υπόθεση οι υποσχέσεις..Δεν είναι να τις σκορπάς εδώ κι εκεί..Δεν είναι λόγια της στιγμής και του αέρα που λες για να γλυτώσεις καταστάσεις ή καυγάδες..Δεν είναι λόγια που χαρίζεις άσκοπα για να ανακουφίσεις για λίγο τον πόνο του άλλου ή να ζωντανέψεις τις ελπίδες του..Είναι πράξεις.

Πράξεις που μιλούν και για κάποιους σημαίνουν πολλά..Σημαίνουν πόσο αξίζει να χαρίζονται σε κάποιον. Πόσο αξίζει να τηρούν τις δικές τους υποσχέσεις ακόμα κι αν εσύ δεν τις άκουσες ποτέ..Δεν τις άκουσες γιατί σου τις ψιθύρισαν όταν κοιμόσουν..Ή τις έδωσαν στους εαυτούς τους για να μη σε δούνε ποτέ ξανά όπως σε είδαν τότε..Τότε που λύγισες..Τότε που δεν μπορούσες..Τότε που σε λύγισαν..

Δεν τις άκουσες γιατί τις είδες. Ναι μάτια μου τις είδες.. Τις είδες όταν παράτησαν τα πάντα για να είναι μαζί σου..Όταν κάθε μέρα έδιναν και έδεναν τον εαυτό τους σε εσένα, με εσένα, για σένα. Σε εκείνη την έκπληξη στα γενέθλια σου που δεν την περίμενες. Ακόμα κι εκείνο το βράδυ που μαλώσατε κι εκείνοι έφυγαν..Έφυγαν γιατί υποσχέθηκαν να μη σε πληγώσουν με λόγια βαριά και τα κράτησαν μέσα τους. Να παλέψουν τους δαίμονες τους μόνοι τους για να μην παλεψεις εσύ..

Για να μη σε ρίξουν σε αυτή την άσκοπη μάχη που τέλος δεν έχει, αλλά εκείνοι πάντα πρέπει να τη δίνουν με αυτούς τους δαίμονες..

Εσύ πόσο τηρείς τις υποσχέσεις σου; Είσαι εντάξει με τον εαυτό σου; Με τη συνείδησή σου; Νιώθεις καλά με το να δίνεις υποσχέσεις και να μη τις κρατάς, αλλά να περιμένεις από τον άλλον να τηρήσει τις δικές του για να είσαι εσύ ευχαριστημένος; Σημαίνουν πολλά για κάποιους ανθρώπους οι υποσχέσεις που τους δίνεις.. Νιώθουν ότι μπορούν να βασιστούν πάνω σου..

Νιώθουν ότι νοιάζεσαι για εκείνους όπως νοιάζονται για σένα. Νιώθουν ότι επιτέλους δεν βρίσκουν σε έναν μόνιμο και ανένδοτο τοίχο αλλά πως βρίσκονται σε μία αμοιβαία αγκαλιά.. Μέσα στην οποία φωλιάζουν και ξέρουν ότι όλα θα πάνε καλά.. Γιατί ξέρουν ότι θα δωθουνε αλλά θα αξίζει, γιατι δε θα είναι μόνοι τους σε αυτό.. Μη δίνεις υποσχέσεις που δεν μπορείς να τηρήσεις.. Μη δίνεις υποσχέσεις που νομίζεις ότι μπορείς να τηρήσεις. Υποσχέσου πράγματα που σίγουρα θα δώσεις..Που σίγουρα θα κάνεις.

Που σίγουρα θα πεις και θα δείξεις.
 Δεν είναι κρίμα να κρέμεται κάποιος από σένα κι εσύ να τον κρεμάς αντί να τον σώζεις;..

Βάσω Πατρώνη

(Δεν) Γράφω για σένα.

Ανέκαθεν σκεφτόμουν πολύ και ανέλυα τα πάντα γύρω μου σε σημείο,οι σκέψεις μου να επηρεάζουν την ψυχολογία μου. Το τελευταιο διάστημα εθιστικα στην αποτύπωση κάθε ειδους σκέψης που άλλοτε θα κατακλιζει το μυαλό μου και άλλοτε θα το πυροδοτεί για κάτι νεο.

 

 Κάτι νεο να γραφτεί και πρωτα να λυτρώσει εμένα την ίδια απο τον κλοιό των συναισθημάτων μου. Να αποτελέσει για λίγο ευκαιρία διαφυγής απο την σκληρή πραγματικότητα.

 Γράφω για μένα , να νιώσω εγώ καλά με τον εαυτό μου και ενώ γράφω το συζητάω μέσα μου ρίχνω στο τραπέζι όλες τις πιθανές λύσεις και το αντιμετωπίζω.

Αρχισα να γράφω απο τοτε που μπήκες στη ζωή μου και αποτελούσες κομμάτι όμορφο και ερωτευσιμο ,φευγαλέο και εθιστικο της καθημερινότητας μου. Χείμαροι συναισθημάτων πως να συγκρατηθούν σε ένα μυαλό που έχει τοσα πολλά να σκεφτεί. Ηταν όλα πολύτιμα, γιαυτό τα αποτύπωσα στο ημερολόγιο μας.

 Σ αυτό έγραφα για μας.

 Δεν ήθελα να μην έχω κάτι χειροπιαστό και να αναπολώ τις στιγμές μας όταν δεν θα ήσουν συντροφιά μου εκείνα τα αξημέρωτα βραδιά. Βλέπεις δεν ήξερα αν όλο αυτό θα έβγαζε κάπου. Δεν ήθελα όσα με έκανες να νιώθω και να σκέφτομαι να ξεχαστούν και να βυθιστούν στον πάτο των θυμήσεων.

 Η ιστορία μας σύντομη μετρημένη στα 3' λεπτα που καπνίζεις το τσιγάρο σου και μετά με πετάς σαν αποτσιγάρο. Επιλέγω όμως να κρατήσω την απόλαυση που σου χάρησα. Ημουν εκεί διαθέσιμη για σένα άμεσα σε άλλες τόσες πολλές. 

Δεν με ένιωσες όμως  ουτε για λίγο ,δεν είδες οτι εγώ ξεπουλούσα οτι είχα για την δική σου σημασία. Δεν ήμουν ενα απλό αποτσίγαρο τι κι αν έτσι πίστεψες. Πλεον δεν θέλεις να εχεις καμία ανάμειξη με το παρελθόν σου έμαθα. Μπορεί απο την ζωή μου να έφυγαν άνθρωποι ειτε το ήθελα ειτε όχι αλλά η καρδιά μου δεν είναι παιχνιδι. 

Εδώ που τα λέμε δεν είναι θέμα καρδιάς μονο αλλά είναι περισσότερο θέμα επιλογής. Επέλεξα να είσαι μια ανάμνηση όμορφη όσο άσχημο και αν ηταν το τέλος μας. Πέρασε πολύς καιρός.

Βλέπεις μόλις και εγώ τώρα συνηδητοποίησα οτι μετα απο τόσο καιρό γράφω για σένα. Μπορώ να το κάνω και η θύμηση σου, γλυκό χαμόγελο στα χείλη μου. Παράξενο. Αρχισα  να γράφω για μένα και το μυαλό μεταπήδησε αβίαστα στο δικό μας κεφάλαιο και όλα εκφράστηκαν τόσο αβίαστα λες και πνιγόντουσαν στο μέσα μου.

Να πάρει πάλι η αδυναμία μου να ελέγχω τις σκέψεις μου με οδήγησε εκεί που είχα καιρό να πάω.

Δεσποινα Μπαρακου