(Δεν) Γράφω για σένα.

Ανέκαθεν σκεφτόμουν πολύ και ανέλυα τα πάντα γύρω μου σε σημείο,οι σκέψεις μου να επηρεάζουν την ψυχολογία μου. Το τελευταιο διάστημα εθιστικα στην αποτύπωση κάθε ειδους σκέψης που άλλοτε θα κατακλιζει το μυαλό μου και άλλοτε θα το πυροδοτεί για κάτι νεο.

 

 Κάτι νεο να γραφτεί και πρωτα να λυτρώσει εμένα την ίδια απο τον κλοιό των συναισθημάτων μου. Να αποτελέσει για λίγο ευκαιρία διαφυγής απο την σκληρή πραγματικότητα.

 Γράφω για μένα , να νιώσω εγώ καλά με τον εαυτό μου και ενώ γράφω το συζητάω μέσα μου ρίχνω στο τραπέζι όλες τις πιθανές λύσεις και το αντιμετωπίζω.

Αρχισα να γράφω απο τοτε που μπήκες στη ζωή μου και αποτελούσες κομμάτι όμορφο και ερωτευσιμο ,φευγαλέο και εθιστικο της καθημερινότητας μου. Χείμαροι συναισθημάτων πως να συγκρατηθούν σε ένα μυαλό που έχει τοσα πολλά να σκεφτεί. Ηταν όλα πολύτιμα, γιαυτό τα αποτύπωσα στο ημερολόγιο μας.

 Σ αυτό έγραφα για μας.

 Δεν ήθελα να μην έχω κάτι χειροπιαστό και να αναπολώ τις στιγμές μας όταν δεν θα ήσουν συντροφιά μου εκείνα τα αξημέρωτα βραδιά. Βλέπεις δεν ήξερα αν όλο αυτό θα έβγαζε κάπου. Δεν ήθελα όσα με έκανες να νιώθω και να σκέφτομαι να ξεχαστούν και να βυθιστούν στον πάτο των θυμήσεων.

 Η ιστορία μας σύντομη μετρημένη στα 3' λεπτα που καπνίζεις το τσιγάρο σου και μετά με πετάς σαν αποτσιγάρο. Επιλέγω όμως να κρατήσω την απόλαυση που σου χάρησα. Ημουν εκεί διαθέσιμη για σένα άμεσα σε άλλες τόσες πολλές. 

Δεν με ένιωσες όμως  ουτε για λίγο ,δεν είδες οτι εγώ ξεπουλούσα οτι είχα για την δική σου σημασία. Δεν ήμουν ενα απλό αποτσίγαρο τι κι αν έτσι πίστεψες. Πλεον δεν θέλεις να εχεις καμία ανάμειξη με το παρελθόν σου έμαθα. Μπορεί απο την ζωή μου να έφυγαν άνθρωποι ειτε το ήθελα ειτε όχι αλλά η καρδιά μου δεν είναι παιχνιδι. 

Εδώ που τα λέμε δεν είναι θέμα καρδιάς μονο αλλά είναι περισσότερο θέμα επιλογής. Επέλεξα να είσαι μια ανάμνηση όμορφη όσο άσχημο και αν ηταν το τέλος μας. Πέρασε πολύς καιρός.

Βλέπεις μόλις και εγώ τώρα συνηδητοποίησα οτι μετα απο τόσο καιρό γράφω για σένα. Μπορώ να το κάνω και η θύμηση σου, γλυκό χαμόγελο στα χείλη μου. Παράξενο. Αρχισα  να γράφω για μένα και το μυαλό μεταπήδησε αβίαστα στο δικό μας κεφάλαιο και όλα εκφράστηκαν τόσο αβίαστα λες και πνιγόντουσαν στο μέσα μου.

Να πάρει πάλι η αδυναμία μου να ελέγχω τις σκέψεις μου με οδήγησε εκεί που είχα καιρό να πάω.

Δεσποινα Μπαρακου