Για ποια ομορφιά μου μιλας;

Ο κόσμος έχει αλλάξει. Θέλει πια το πιο ψαγμενο. Το πιο καινούριο, το αλλιώτικο. Θέλει να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι, κάτι διαφορετικό από αυτό που σκέφτεται και νιώθει. Δεν τον νοιάζει να είναι άλλος τη μέρα κι ένας άλλος τη νύχτα που ξαπλώνει στο κρεββάτι του, εκεί που δεν τον βλέπει κανείς, εκεί που είναι αυτός και οι εαυτοί του..
  Ο κόσμος θέλει να είναι πιο όμορφος. Συνέχεια βρίσκει τρόπους είτε να αλλάξει τα χαρακτηριστικά του, αυτά που τον κάνουν μοναδικό, είτε να σταματήσει το χρόνο, καταλήγοντας πολλές φορές σε αστεία και τραγελαφικά αποτελέσματα. Δεν σκέφτεται ότι έτσι όπως κοιμάται το βράδυ, έτσι θα αγαπηθεί κάποια στιγμή. Έχει μπει σε μία δίνη που όλοι θέλουν να δείχνουν όμορφοι, δήθεν, ξεχνώντας πόσο πραγματικά όμορφοι είναι. Σε μία δίνη που λείπουν τα πρωτότυπα, γιατί όλα μοιάζουν ίδια, όλα είναι "της μόδας", όλα γινονται αναγκαία...κακά!
   Για ποια ομορφιά μου μιλάς; Για αυτή που προστάζει τα χείλη να είναι αφύσικα φουσκωμένα, τα φρύδια ζωγραφισμένα και "καλοσχηματισμένα", τα μάτια πιο μεγάλα, τα μαλλιά πιο μακριά και τα κορμιά πιο αδύνατα με επίσης φουσκωμένα τα "δυνατά" μας σημεία; Για την ομορφιά της μάσκας και της κόπιας; Του ίδιου και απαράλλαχτου μέσα στα πλήθη; Όλα της μόδας είναι. Ξέρω.
  Άλλος ξυπνάς, άλλος είσαι στον έξω κόσμο και άλλος κοιμάσαι. Όλοι μας όμως μέσα μας ψάχνουμε να βρούμε κάποιον να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε μαζί του.. Αυτόν που θα παίρνει αγκαλιά τον αληθινό εαυτό μας, τον έναν και μοναδικό και θα τον βάζει στη θέση του κάθε φορά που θα του λέει πόσο πραγματικά όμορφος είναι έτσι χαλαρός και ανέμελος. Κάθε φορά που θα τον κοιτάει με λάμψη στα μάτια, θα χαϊδεύει τα ατημέλητα και ανακατεμένα μαλλιά του, θα σκουπίζει τα δακρυσμένα από τη νύστα μάτια του.
  Και ο άλλος εαυτός; Αυτόν που φοράς για να βγεις έξω λεω. Αυτόν που αρέσκεται σε κάθε καθρέφτη και σνομπάρει όποιον δεν του μοιάζει. Αυτός ο εαυτός που σε βγάζει έξω και αν υπήρχε καθρέφτης να δεις μέσα του θα έσπαγε, δεν αρέσει σε αυτόν που το βράδυ σε κρατάει αγκαλιά. Κι εσύ όταν λες ότι θες να είσαι όμορφη και λαμπερή και αναζητάς κάτι όμορφο και ζηλευτό, ποια ομορφιά εννοείς ότι θες να βρεις; Αν δε σε κάνει να γελάς πόση ομορφιά έχει μέσα του;
  Μπερδέψαμε τον φακό και τον καθρέφτη με τον χαρακτήρα. Θέλουμε να ημαστε όμορφοι, αλλά ξεχνάμε να ήμαστε αληθινά Όμορφοι. Χτίζουμε το έξω και το μέσα μας σαπίζει. Το μέσα μας με το οποίο ξαπλώνουμε το βράδυ, μένει ξάγρυπνο για το μέσα κάποιου άλλου. Όχι για το χρώμα που έχουνε τα μάτια του, αλλά για τον τρόπο που εκείνα μας κοιτάνε. Για το χαμόγελο εκείνο το παιδικό και αθώο που έχει το πρόσωπο του όταν μας βλέπει. Για αυτή την ομορφιά δεν κοιμόμαστε τα βράδια.
   Γεννηθήκαμε διαφορετικοί. Γεννηθήκαμε μοναδικοί. Δε γεννηθήκαμε για να γίνουμε ίδιοι. Γεννηθήκαμε για να ξεχωρίζουμε. Αυτή είναι η ομορφιά μας. Η διαφορετικότητα είναι η ομορφότερη ομορφιά που υπάρχει. Αυτή η διαφορετικότητα της ψυχής..

Βασω Πατρώνη